نقش‌آفرینی | Roleplaying
نقش‌آفرینی
همانطور که از اسمش پیداست، نقش‌آفرینی یا Roleplaying به معنی بازی کردن یک نقش می‌باشد. شما به عنوان یک بازیکن تصمیم می‌گیرید که کاراکتر شما چطور فکر می‌کند، رفتار می‌کند و صحبت می‌کند.
نقش‌آفرینی در همه جنبه‌های بازی حضور دارد، و هنگام معاشرت با دیگر کاراکتر‌ها بیش‌ترین نقش را دارد. عادات، اخلاقیات و شخصیت کاراکتر شما نتیجه صحبت را مشخص می‌کند.
دو روش برای نقش‌آفرینی یک کاراکتر وجود دارد. روش توصیفی و روش فعال. بیشتر بازیکنان ترکیبی از دو روش را استفاده می‌کنند. هر روش یا ترکیبی که با آن راحت هستید را انتخاب کنید.
روش توصیفی نقش‌آفرینی
در این روش شما اعمال و مکالمات کاراکترتان را برای DM و دیگر بازیکنان توصیف می‌کنید. با استفاده از تصویری که از کاراکتر در ذهن خود دارید به دیگران می‌گویید که کاراکترتان چه‌کار می‌کند و چگونه آن کار را انجام می‌دهد.
به طور مثال، “مجید” دوارفی به نام “کامکار” را بازی می‌کند. کامکار اخلاق تندی دارد و به‌دلیل مرگ پدرش توسط یک اِلف به تمام آنها حس بدی دارد. هنگامی که کامکار و همراهانش در یک مسافرخانه مشغول غذا خوردن هستند یک اِلف نقّال کله‌شق سر میز آنها می‌نشیند و سعی می‌کند که سر صحبت را با او باز کند.
مجید: «کامکار رو زمین تف می‌کنه، به نقّال فحش می‌ده و با قدم‌های سنگین میره به سمت بار. بعد از چشم‌غره رفتن به اِلف یک نوشیدنی دیگه سفارش می‌ده.»
در این مثال مجید حال کامکار را توصیف کرده و به دی‌ام تصویر واضحی از رفتار و اعمال کاراکترش می‌دهد.
هنگام نقش‌آفرینی با روش توصیفی این موارد را در نظر داشته باشید:
. احساسات و رفتار کاراکترتان را توصیف کنید.
. بر قصد کاراکتر و واکنش احتمالی دیگران به آن تمرکز کنید.
. هرقدر که دوست دارید تزئینات و چاشنی به توصیفات اضافه کنید.
نگران دقیقا درست انجام دادن همه کار‌ها نباشید. تمرکزتان بر فکر راجع به کاری که کاراکترتان انجام می‌دهد باشد و تصویری که در ذهنتان دارید را توصیف کنید.
روش فعال نقش‌آفرینی
اگر روش توصیفی به دی‌ام و دیگر بازیکنان می‌گوید که کاراکتران چه فکری می‌کند و چه کاری انجام می‌دهد، روش فعال افکار و اعمال کاراکتر را به آنها نشان می‌دهد.
هنگام نقش‌آفرینی فعال، شما مانند یک بازیگر به عنوان کاراکترتان صحبت می‌کنید. شاید حتی حرکات و زبان بدن کاراکتر را هم نشان دهید. این روش گیراتر از نقش‌آفرینی توصیفی است، البته که شاید بعضی اوقات نتوانید بعضی اعمال را انجام دهید و باید آنها را توصیف کنید.
بیایید مثال قبلی را با فرض آنکه مجید از نقش‌آفرینی فعال استفاده کند ببینیم:
مجید در حالی که نقش کامکار را بازی می‌کند با صدای کلفت و خش‌داری می‌گوید:
«داشتم فکر می‌کردم چرا یک‌دفعه بوی گند همه‌جا رو گرفت. اگه می‌خواستم صدات رو بشنوم دستت رو می‌شکوندم و از جیغ زدنت لذت می‌بردم.» سپس با صدای عادی خود ادامه می‌دهد: «بلند می‌شم، به اِلف چشم‌غره می‌رم و می‌رم سمت بار.»
نتیجه نقش‌آفرینی
DM از اعمال و رفتار کاراکتر شما تصمیم می‌گیرد که یک NPC (هر کاراکتری که بازیکن کنترلش نکند) چطور واکنش نشان می‌دهد. یک NPC بزدل مقابل تهدید به خشونت وا می‌دهد. یک دوارف لجباز اجازه نمی‌دهد که کسی مجبورش کند که کاری انجام دهد. یک اژدهای مغرور از تملق استقبال می‌کند.
هنگام معاشرت با یک NPC به نمایش دی‌ام از مزاج، سخنان و اخلاقیات او دقت نمایید. ممکن است که به ویژگی‌های شخصیتی، آرزوها، نقص‌ها و وابستگی‌های آن NPC پی ببرید و از آنها استفاده کنید تا بر طرز برخورد او تاثیر بگذارید.
معاشرت در دی‌ان‌دی بسیار شبیه به معاشرت در دنیای واقعی است. اگر به کسی وعده چیزی را بدهید که می‌خواهد، با چیزی که از آن می‌ترسد تهدیدش کنید یا از اهداف و حس همدردی‌اش استفاده کنید می‌توانید با گفت‌و‌گو به تقریبا هرچیزی که می‌خواهید برسید. از طرف دیگر، اگر به یک جنگجوی مغرور توهین کنید یا راجع به یک متحدان یک اشراف‌زاده بد صحبت کنید تلاش‌های شما برای راضی کردن یا گول زدن آنها شکست می‌خورد.
